Zielig he?

Wat voor een werk doe jij? Toch een veel gestelde vraag, als je iemand voor de eerste keer ontmoet. Of een start van een gesprek als je samen vastgeklemd zit in een vliegtuigstoel. Beetje afhankelijk van de situatie is mijn antwoord dan Accounting Manager of soms komt Boekhouder me beter uit. Maar in elk geval een beroep waar iedereen natuurlijk van droomt. Het ontzag komt me dan ook tegemoet, en ik geef het toe: dat is genieten. Zels als ik zelf in het geheim wel eens droom van een hele andere baan (de vraag van de week: welke is dat?).

Maar als je op zo’n zaterdag vanuit mijn luie bed nog eens langs de vele commerciele kanalen zap, dan komt er toch een beroep voorbij waarvan ik niet begrijp dat iemand dat wil doen. Urenlang liegen en bedriegen, een toneelspel opvoeren waarvan het alleen maar de bedoeling is om mensen te bestelen, een vak waarvan je toch nooit tegen iemand wilt toegeven dat je het doet? Inderdaad, de zielige presentatoren van de belspelletjes. Die nog maar steeds proberen om mensen met verkeerd omgerekende gulden-bedragen onschuldige kijkers te verlokken om tegen een schandalig tarief een 0900 nummer te bellen.

Ik kan me heel goed voorstellen dat die presentatoren heel erg eenzaam zijn. Vrienden blijven weg, ouders vluchten naar het buitenland, buren verhuizen desnoods naar achterstandswijken, bezorgservices rijden een straatje om, de straat holt achteruit. Een goed salaris is dus wel op zijn plaats. Desnoods als aanvulling op hun uitkering. Of zou het toch een taakstraf zijn als vervanging voor hechtenis? Nee, het is eerder een straf voor de kijkers. De vraag is: waarom zijn er nog kijkers?