Wat heb ik gemeen met mijn Engelse collega’s? Dat ik helemaal niets heb met carnaval. Zeggen mijn Duitse collega’s er afspraken voor af tot en met komende woensdag, in Engeland kennen ze het begrip niet eens. Nergens is ook maar een verdwaalde prins carnaval te vinden. Dus nog minder dan in Nederland. Want in mijn woonplaats Alphen maken de Cascarvieten in elk geval nog een heel weekend een polonaise, natuurlijk in Avifauna. Met een tocht door de stad en alles erop en eraan. Maar het blijft toch een beetje vreemd schouwspel hoor, zo’n wagen vol met dansende (vooral) mannen en (een paar) vrouwen. Dat druppeltje carnavals bloed mis ik toch helemaal.
Op TV zie je ook heel veel vooral Duits carnaval. Met name op de WDR is de ene na de andere zitting te zien. Dat is wat mij betreft dan in elk geval nog leuker (ze zitten lekker aan lange tafels) dan in een boerenkiel achter alkaar aan hossen. Kennelijk is de combinatie kruk en pilsje wel in mijn genen paspoort vertegenwoordigd. Maar dan vooral zo min mogelijk bewegen.
Maar iedereen zijn plezier hoor, maar geef mij dan maar een carnavals-vrij Engeland 🙂
