Zo’n woensdagavond vlucht naar huis is een echte zakenvlucht. Of eigenlijk gaat het over de middag vlucht, want die is veel drukker dan de avond vlucht. Veel mannen in grijze pakken, hier en daar een mantelpakje, en ook nog een paar mensen die “gewoon” op reis zijn. De zakenvlucht kan echter het best gedefinieerd worden door het spel “hoe neem ik zoveel mogelijk mee op reis, en mag ik het toch nog handbagage noemen”.
Goed, het eerste gevecht is gewonnen. Snel door naar de vertrekhal. Halve pint bier kopen. Wel met een goldcard betalen natuurlijk, contant is zo ouderwets 😛 . En dan gauw de laptop open, want je weet maar nooit wie er het afgelopen uur nog een emailtje heeft gestuurd. En snel weer bellen, het liefst cirkeltjes wandelend door de vertrekhal. Bewonderend nagekeken door de overige passagiers.
Dan wordt het sein “boarden” gegegeven. De ervaren reiziger weet dat dit alleen voor de luchthaven statistieken is, zodat de vlucht als “op tijd” in de boeken komt. In werkelijkheid duurt het nog een minuut of tien voordat de rij werkelijk in beweging komt. Dan breekt nog wel een spannend moment aan, want ook bij het instappen kan de bagage nog naar het ruim verwezen worden. Hangt volledig af van het personeel, dus dit blijft gokken.
Maar meestal mag er doorgelopen worden en vindt het laatste gevecht om de bagage ruimte in het vliegtuig plaats. Met 10 stoelen moeten er twee bagagebakken gedeeld worden. Heel wat souvenirs moeten hierbij beschadigd geraakt zijn, want nu pas blijkt dat de koffer door alle documenten en vuile sokken de afgesproken maten enigzins heeft overschreden. Duwen, schuiven, klaar. Jammer voor de andere passagiers, maar deze handbagage zit op zijn plek.
Het zijn trouwens niet alleen de zakenreizigers met extreme handbagage. Ook touristen komen soms met tassen vol tax-free goederen, of extra grote rugzakken, of gewoon een paar plastic tassen met supermarkt spullen, want die speiale soep kan je thuis toch mooi niet krijgen.
En waarom allemaal? Om 3 minuten tijd te besparen waarschijnlijk. Want zo lang duurt het normaal gesproken op Schiphol voordat je koffer op de bagage band aan komt. En met een beetje geluk komt hij ook echt, het is me in al die reizen nog maar 1 keer gebeurd dat ik na een half uur wachten nog steeds mijn koffer niet zag. Maar ach, ik ben kennelijk geen zakenreiziger, want ik vind het allemaal best. Inhalen op de roltrap, veel handbagage, rennen naar de douane, het is aan mij niet besteed. Ik gooi alles in een koffer en loop daarmee kwasi nonchalant door de douane. In de hoop dat ze hem niet open willen maken en schrikken van die ongeorganiseerde berg vuile sokken. Daarover volgende keer meer (over die douane bedoel ik 😕 ).
