Vandaag gekeken naar een oude uitzending van Jensen, waarin Jerney Kaagman te gast was. Het jurylid van Idols, die geheel zonder gelaatsuitdrukking de meest geweldige dingen zegt. Je komt binnen met het idee dat je kunt zingen en je wordt door Jerney binnen een paar seconden afgeserveerd. En zelfs als ze zelf zegt geemotioneerd te zijn door een liedje, dan zie je dat nauwelijks. Kortom: het lijkt een verschrikkelijk mens. Maar zoals ook nu bij Jensen blijkt: het tegendeel is waar. Heel erg leuk gesprek en heel erg veel gelachen. Dus een terechte herhaling.

En altijd als ik Jerney op TV zie komen er bij mij weer jeugdherinneringen boven. Inderdaad, de eerste Nederlandse playboy waarin ze stond, een jongensdroom (kijk eens naar de foto van destijds). Maar mijn persoonlijke verleden met Jerney gaat nog verder terug. Door haar, ik kan het inmiddels wel verklappen, ben ik ooit in het ziekenhuis terecht gekomen. Inderdaad, gebroken sleutelbeen, schaafwonden, overal pijn, allemaal door Jerney. Zo, een roddelblad zou hier stoppen…….

Maar ik vertel de details er gewoon bij. Toen ik nog een Robje was ging ik naar het VWO op de Albert Einstein. Een scholengemeenschap uit Hoogvliet, die ook een vestiging opende bij ons in het (toen nog) dorp Spijkenisse. De grote feesten werden echter nog in Hoogvliet gegeven. Neerlands Hoop live, bijvoorbeeld. Maar ook: Earth & Fire, met als zangeres Jerney Kaagman. Toen nog in van die strakke leren pakken. Kortom: uitverkocht huis, wij met zijn allen naar Hoogvliet. Geweldig concert kan ik me nog herinneren, in een veel te kleine aula. Maar met goed zicht op het podium.

Tegen middernacht op de fiets naar huis. Helaas nog geen brommer, maar gelukkig had iemand een oudere broer die wel in het bezit was van een brommer. En die trok ons een voor een lekker voort. Mijn beurt was het bij de afdaling van de Spijkenisser brug. En ik neem aan dat het sturen van een fiets, het hangen aan de schouder van een brommerrijder en het denken aan Jerney een ongelukkige combinatie is. Want het stuur ging trillen en uiteindelijk sloeg ik een paar keer over de kop.

‘s Avonds laat nog naar het ziekenhuis, sleutelbeen gezet, standje van de dokter (wat doe je zo laat op straat), kortom veel ellende. Heel de zomer erover gedaan om die schaafwonden te laten genezen. Maar daardoor natuurlijk wel de hele zomer aan Jerney gedacht. En nog steeds als ik haar zie denk ik weer terug aan die avond. Mijn avond met Jerney…….

Pin It on Pinterest