Zelf heb ik helemaal niets met het geloof, en al helemaal niet met de Katolieke kerk. Maar de manier waarop men op het St Pietersplein zoiets beleefd, en de rust en zekerheid die mensen kennelijk vinden in de religie, verbaast me wel. En misschien maakt het me ook wel een beetje jaloers? Altijd maar het jagende leven, deadline na deadline, altijd maar stress. En dan als tegenstelling de mensen die het als hun ultieme doel zijn om al dergelijke zaken opzij te schuiven en zich in te zetten voor zaken als vrede, geloof en spritualiteit. Met een Amerikaanse collega hier ook al vaak over gesproken, het blijft boeien. Misschien heeft het dopen vroeger toch wat bij me los gemaakt.
De hele seremonie in Vaticaanstad is zeker indrukwekkend. Ok, het gerommel met witte of zwarte rook kan volgende keer natuurlijk net zo makkelijk vervangen worden door een berichtje op de website van het vaticaan (die trouwens gewoon bestaat: http://www.vatican.va/). Want ook de kerk gaat met zijn tijd mee (als het maar niet om zaken als voorbehoedsmiddelen of euthanasie gaat tenminste). Maar terwijl ook hier om de hoek de kerkklokken de maaltijd van de bezorgchinees begeleiden, is het toch indrukwekkend als het Habemus Papam klinkt. En zoals verwacht de Duitse paus wordt aangekondigd.
Nu maar afwachten of de paus progressief zal blijken, of toch erg conservatief zoals gevreesd. Misschien moeten we nog een paar pausen wachten totdat er een blonde lesbische vrouw uit Zuid-Amerika tot paus wordt gekozen. Tot die tijd zal de Katholieke kerk geleid worden door paus Ratzinger, oftewel Benedictus de 16e. In Duitsland in de pers inmiddels bejubeld met de kop “Wir Sind Papst”. En in Nederland al goed voor enkele Duitse grappen (volgend jaar geen “bedankt voor die bloemen aus Holland”, maar “bedankt voor das Fahrrad aus Holland”). Ach ja, elk volk zijn eigen karakter zullen we maar zeggen 🙂
