Ruim op tijd: met nog twee dagen te gaan is de electronische aangifte weer op de email bus gedaan. Ik weet niet wat dat is: het is tegenwoordig een werkje van niks. En met 5 jaar belastingdienst en 10 jaar accountantskantoor weet ik toch wel wat er verlangd wordt. Maar het blijft altijd een kwestie van wachten op het laatste moment. En menig jaar zelfs heel wat langer dan het laatste moment. Als de inspecteur begint te dreigen om zelf langs te komen, heb je tenslotte nog zeker 10 dagen om dat formulier in te vullen niet waar?

Vandaag nog een extra dagje aan mijn paasvakantie vastgeplakt, voordat ik morgen weer naar mijn eiland vertrek. En dus: zoeken naar de papieren. Waar is mijn jaaropgave? Heb ik nog ruimte voor mijn lijfrente? Zijn de ziektekosten hoog genoeg, of vindt de inspecteur me nog gezond? (jammer, of gelukkig: ik heb geen aftrek). Hoe hoog zijn de giften? Zo weinig? Gelukkig geen bij te tellen auto meer, dat scheelt. En als enige Nederlander zonder hypotheek valt ook al niets meer te claimen. Nou ja, dan maar eens met toegeknepen ogen op de “akkoord” button klikken. Waaaat? Een teruggave. En niet zo zuinig ook. Snel verzenden en morgen maar eens naar Gouda bellen waar mijn geld blijft. Wat denken ze wel bij die belastingdienst, steeds maar tot het laatste moment wachten met het uitbetalen. Als ik het volgende week niet heb bel ik Kassa!

Pin It on Pinterest