Twintig jaar na Live Aid staat deze zaterdag in het teken van Live 8. Een oproep van de wereld aan met name de leiders van de G8 landen om een definitieve doorbraak te bereiken bij de hulp aan de arme landen. Landen waar nog steeds elke 3 seconden een kind sterft van de honger. Altijd een moeilijke strijd tussen rijkdom en armoede, tussen mach en onderdrukking, tussen het rijke westen en de arme derde wereld. Maar in elk geval een geweldig streven van met name Bob Geldof en Bono, die in elk geval iedereen weer een spiegel voorhouden.
En wat muziek betreft een geweldige show bij elkaar hebben georganiseerd. Op 10 podia in de hele wereld, maar toch met de zwaartepunten in Philadelphia maar vooral Londen. Een opening met Paul McArtney en Bono, Dido, Will Smith, Duran Duran, Sting, Annie Lennox (geweldig!), Bob Geldof zelf (emotie), Elthon John (gouwe ouwe), Snoop Dog, UB 40 en nog veel veel meer. En dan moeten Robbie Williams en mijn ouwe helden Pink Floyd nog komen. Maar het absolute hoogtepunt tot nu toe was het optreden van Madonna. Wat een power. Of was toch good old Robbie Williams de beste, of was het juist leuk om Pink Floyd weer te zien? Teveel keuzes, maak het zelf maar uit.
Het kan natuurlijk ook dat ik het gewoon leuk vond omdat ik een ouwe l***** begin te worden. Volgens het hulpje Rick (bekend van Edwin Evers) gaat het bij de meeste artiesten alleen om de gratis promotie, is het geen uniek evenement en kan het de meeste mensen op deze aardbol allemaal niets schelen. Nou ja, ik zal het wel verkeerd zien denk ik dan maar.
Het initiatief verdient ondersteuning. Op de website live8live.com kan een petitie ondertekend worden. Doen!
