Vandaag de derde begrafenis binnen korte tijd van het Koninlijk Huis. En naar ik hoop toch voor een tijdje de laatste ook. Het is de eerste keer dat ik een dergelijke plechtigheid heb kunnen zien. En ik kan wel zeggen dat ik zelf zou tekenen voor een dergelijke uitvoering. Prachtige stoet, geweldig respect, fraaie unformen, en alles uitstekend georganiseerd. Een tijdperk werd afgesloten. Geen reakties meer naar de pers, geen anjers meer op het revers, het einde van Soestdijk, geen partner meer voor de strijders. Maar als ik ze zo bij elkaar zie in de kerk, lijkt het me een hechte familie, en betrap ik me soms een beetje op een oranje gevoel van binnen. Word ik sentimenteel op mijn oude dag? Ach, kennelijk ben ik te lang van huis. Maar het volkslied heb ik zachtjes mee gezongen aan het eind.
