Ok, ik heb nooit gedacht dat het makkelijk zou zijn. Maar toch ben ik het al bijna 52 jaar. Feyenoord fan. Geboren en getogen in Rotterdam, zit de Kuip in mijn genen. En ik ben er trots op ook. In goede en in slechte tijden. Het versterkt mijn karakter, ik heb geleerd hoe het is om te verliezen. Man, man, man, man, wat heb ik inmiddels geleerd wat verliezen is 😥

Bijkomend probleem is dat ik al heel lang in de zeer grote Amsterdamse regio werk. Zowel bij mijn vorige werkgever als bij mijn huidige, is het overgrote deel van de werknemers pro-Arena. Al vele jaren een onderwerp van gesprek aan de lunchtafel. En aan de koffie bar. En bij het binnenkomen. En het naar huis gaan. En via de email. De ene keer wint de beste en heb ik een fijne dag, wat vaker winnen de Amsterdammers en ben ik het slachtoffer :reallypissed:

Nu is er echter iets verschrikkelijks aan de hand. Het huidige seizoen is nog niet het beste uit de geschiedenis van de stadion club <understatement>. En na het verlies in de competitie, uitschakeling in Europa en verlies in de beker, werd ik vanochtend ineens geconfronteerd met……….. medelijden. Jawel. Hardcore 020 fan begroette me vanochtend met een welgemeend “wat erg he, hoop dat het snel beter gaat”.

Wat een dolksteek. Een smerige streek. Geen hatelijke briefjes onder mijn ruitenwissers, geen uitslagen op de saladedoosjes. Nee, gevoel. Kom op Mario, dat laten we toch zeker niet gebeuren he. Aanvallen! Op naar het linker rijtje. Op naar de top vijf. Op naar Europa. Of eh, nou ja, eerst maar weer eens winnen?

Hand in hand kameraden!

Pin It on Pinterest