Op 11 oktober 2008 heb ik twitter ontdekt. Na een heel langzaam begin raakte ik in november en december in gesprek met de eerste tweeps. Lekker overzichtelijk, paar vaste personen, elke avond weer een leuke ontmoeting. Vaak ging het over aktuele onderwerpen, samen kijken en commentaar leveren op TV programma’s, soms tot diep in de nacht. Een fietsenhok bestond nog vrijwel niet (of ik was er in elk geval virtueel te jong voor 😀 ).

In januari 2009 mijn eerste tweetup, de #NJSW oftewel Nieuwjaars Strandwandeling in Renesse (mede mogelijk gemaakt door Poken :-)) ). Leuke ervaring, mijn eerste kennismaking met levende tweeps, o.a. @annekekassteele, @chantalcoolsma, @slijterijmeisje en familie, @lieveliesje, @tonvanderhoeve, @gufler, @vanmaanen, @mautje1975, @jillesdotcom, @syljil, @jelleg en @jurreg (en misschien vergeet ik er nog een paar). Na twee jaar heb ik er nog steeds een goeie herinnering aan, en volg deze tweeps ook nog dagelijks. Twitter is leuk, maar real life voegt er zeker wat aan toe. Twee drukke twitter jaren volgden, evenals contacten op hyves, facebook, skype, linkedin, noem maar op. En heb tijdens verschillende tweetups 150 tweeps in het wild ontmoet.

Waarom deze terugblik? Niet omdat ik binnenkort in stilte weer een jaartje ouder word (slik). Gevoelens van vroeger was alles beter heb ik absoluut nooit. Of ik doe net alsof ik ze nooit heb 😯 . Wel omdat het allemaal zo veranderd is, en ik daar dan weer een beetje aan moet wennen. Het aantal volgers en gevolgden (bij mij redelijk in evenwicht) is gestegen van enkele tientallen naar ruim 1000. Dacht je in het begin iedereen te kennen, nu kan dat dus allemaal niet meer. Met facebook kan het nog net, maar in realtime Tweetdeck komen de tweets zo snel voorbij dat er geen beginnen aan is.

Komt bij dat de inhoud ook erg veranderd is natuurlijk. Sommige tweeps laten 15x per dag weten op welke Alphense brug ze rijden, een groep noemt elkaar lief, snoezig en schattig (back to the sixties), een ander deel veroordeelt de ander vanwege overtuiging, politieke voorkeur, of zelfs de voorliefde voor een voetbalclub. Kortom: moderne tijden, ook online :razzmad: . Ik veroordeel ook echt helemaal niks, iedereen moet vooral doen en laten wat men leuk vindt, dat is de kracht van bijvoorbeeld twitter. Soms wordt het me online allemaal een beetje teveel, te druk. Als ik het vergelijk met de wereld om me heen (waar geen enkele

Pin It on Pinterest